כשהמשפחה שלי מתכנסת בחווה של סבא וסבתא שלי לחופשה, איפה 7 הילדים שלהם, 18 נכדות, 19 נינים, מי יודע-כמה-הרבה נכדים-גדולים, וכל בני הזוג שלהם ישנים? בכל מקום שהם יכולים...
שם הוא קצת מערכת: מבוגרים שגרים ממש בעיר ישנים בבתיהם שלהם, אבל ילדים מקומיים מתרסקים בחווה כדי להיות חלק מהכיף. הדודות והדודים שלי מקבלים מיטות, אף שדוד אחד מעדיף ספה מסוימת וכולנו נדחים לו. בני דודי ואני מקבלים מיטות אם נשארים כאלה, עם העדפה ראשונה לזוגות נשואים עם ילדים, אחר כך זוגות נשואים, אחר כך רווקים, יורדים בגיל. כילדה בת 33 לא נשואה, אני כנראה אקלע ספה, אבל ימי השינה ברצפה שלי לא כל כך רחוקים מאחורי. כשהייתי צעיר יותר ונעלבתי בקלות, התנגדתי למערכת הזו: "אז אם אני רווק כשאני בן 40, אני אצטרך לישון על הרצפה, אבל הזקנים בני ה -20 הנשואים יקבלו מיטות??? "זה עדיין לא קרה, ואני בר מזל שאחי וכמה מבני דודי הגברים שניהם אבירי וצעירים ממני, אז הם מוודאים שאשיג ספה בבית הכי פחות.
אם הציידים המשפחתיים שלך יחד לחופשה, איך אתה מחליט מי יקבל חדר אורחים, מי יקבל ספה, מי יקבל פחות ספה במרתף, מי מקבל כורסה ומי נתקע על הרצפה?