(הערת העורך: יום פנימה והחוצה, אנו אוהבים להשוויץ בסגנון הקוראים שלנו. בתור קצת עיצוב quid pro quo, החודש ביקשתי מכמה מתורמים מצוות המערכת לשתף חדרים מהבית שלהם. מקווה שנהנת! - ג'נל)
הסלון הוא ללא ספק החדר של ביתי בו משפחתי המשפחה הכי הרבה זמן. הבן שלי משחק כאן, אני כל הזמן מחזיקה ומניקה את בתי הנולדת כאן, אנחנו מבדרים חברים ו משפחה בחלל הזה, ואנחנו מתנפנפים בליל התאריכים המזדמן בבית וצופים בנטפליקס, רק שניים מהם לנו.
מסיבה זו תגלו שהחדר לא מושלם, משתנה תמיד ובדרך כלל לא פרוע. אני חולמת על היום - שנים מעכשיו - בו נוכל להחליף את הספה השחוקה שנרכשנו לפני עשור. בריפודו יש חור שפשוף לתוכו ממהלך חוצה-מדינה שהשתבש, הכריות שלו נורות, וזה זקוק לניקוי טוב, אבל אני לא רוצה להחליף אותו עד שנהיה הרבה מעבר לימים הדבוקים והמבולגנים של פעוטות.
הרהיטים האחרים נרכשו בתקופות שונות והחלל חסר את הלכידות של להיות "גמור", אבל זה נוח ומותיר לנו מקום להשתפר עם הזמן. אנו נמצאים ללא הרף בין איפה שאנחנו נמצאים היום ובין איפה שאנחנו רוצה להיות יום אחד.
1. החדר ארוך במיוחד ומשתרע מקדמת הבית לאחור. מתווה הרהיטים מציב פינת ישיבה צפה במרכז החדר, במרכז האח. מאחורי הספה אזור לשולחן הקונסולה (שטרם נרכש) וגדם לישיבה לנעלי נעליים. ברצוני להציב כאן ספסל בעתיד. מאחורי הכיסאות מרחב מחזור מדפי הספרים והדלתות לחדר השמש.
2. האח ממוקם במרכזו בחדר הסימטרי ביותר. שמרתי על אותה סימטריה על ידי מרכזי את קונסולת הטלוויזיה היישר אל האח. בדרך זו, ישנם שני מוקדים משני צדי פינת הישיבה: האח והטלוויזיה. עם זאת, תוכלו לשים לב שהטלוויזיה מותקנת בצורה לא סימטרית. פשוט לא היה לי את הלב לשים אותו באותה רמת חשיבות כמו האח. זה יהיה חלק ממכלול גדול יותר בסופו של דבר - קיר גלריה ש הוא מרוכז בחדר.
3. צעצועים. פעם היו הרבה כאלה כאן. עכשיו, כולם שמורים בחדר המשחקים בקומה העליונה. אבל המועדפים עושים את דרכם למטה ויש כמה מקומות לאחסון בלי שהם יגברו על החדר. אני די אוהב למסור לבני את האשפה הפתוחה של קונסולת הטלוויזיה כדי לשים את הצעצועים שלו.
4. אני לא אחד שמזכוכית קשה, אבל אני מודה שהם מוצאים את דרכם לבית. דרישות: בטח שיש להם משמעות מאחוריהם, כולנו חייבים ליהנות להסתכל עליהם, ועליהם להביא מעט הומור לתמהיל.
5. מדפי הספרים שמורים לספרים שלנו, הילדים בקומה העליונה. החריג לכלל זה מגיע במדף התחתון של ספרים הפונים כלפי חוץ. אלה מיועדים למטלות.
אה, ו ספרי ילדים ליד שולחן הקפה. לפחות היום. כמו שאמרתי, החדר הזה הוא לכולנו!