טיפ לחיים קטנים עם ילדיםאחסון. נהגתי להחזיק את כל הגרביים, הפייז'רים, המכנסיים וכו 'של פארקרס בארגזי הבד בארון שלו, אבל אחרי זמן מה זה התחיל להיות ממש מהמם. היו לו גם חיות ממולאות וצעצועים שנשפכים בכל מקום. ארזתי כמה דברים לתרומה, והפרדתי את הצעצועים והבגדים ה"תינוקים "שלו כדי לעבור לחדר של בנו שנולד בקרוב. אספנו שידה ושולחן ליד המיטה מאיקאה, ועכשיו יש לי מקום לחתוך את כל שלו בגדים, בתוספת סדינים ושמיכות נוספים בשידה, וכמעט כל הצעצועים והחידות שלו בשלו ליד המיטה. נשאר לי מספיק מקום בארון.
אתגר העיצוב הגדול ביותר בחדר זה: כשביצע מחדש את חדרו של פארקר להיות חדרו ה"ילד הגדול "החדש עם המיטה התאומה החדשה שלו, האתגר הגדול ביותר שלי בעיצובו התברר כבחירת הצבע לצביעת הקירות מחדש. ידעתי שאני לא רוצה את המשולבת הכחולה והכחולה כהה שהיא נצבעה יותר, אבל לא היה לי מושג עם איזה צבע אני רוצה ללכת למראה החדש. בחרתי בד לווילונות שלדעתי היה מקסים וחמותי תפרה לי אותם ואז החלטתי והזמנתי מצעים. אבל כשהמצעי הגיע הגיע התברר שהוא לא מתאם עם הווילונות כמו שחשבתי שכן. אז כדי להפגיש את השניים הנוספים לקחתי כמה שבועות החלטתי על גוון בהיר של אפור כדי לצבוע מחדש את החדר. שיניתי את דעתי לפחות 1000 פעמים לפני שהלכתי עם אחת שנקראה "שמיים צונאמי".
הדבר החביב על החדר הזה: הדבר האהוב עלי ביותר בחדר הזה הוא המיטה התאומה החדשה. פארקר נראה יותר ממוכן להשאיר את מיטת הפעוט המפונה שלו מאחור, והיינו צריכים לעשות איתו את המתג, כיוון שהיינו צריכים את העריסה לילד התינוק החדש שלנו שבדרך! זו מיטת ווסלי אלן ממתכת, (אני אוהבת מיטות מתכת), בדיל, ונרכשה במתנה מאמי. זו באמת מיטה יציבה ויפה. אני גם אוהבת עד כמה הבן שלי אוהב את החדר שלו. באמת, באמת אוהב את זה. אני יודע שקשה להאמין שילד בן שנתיים באמת מפגין הערכה רבה לכך, אבל היום בו הקמנו את המיטה החדשה שלו עשה את נגיעות הגמר בחדר, הוא נשאר בחדרו משחק בשאר היום, והוא קופץ על המיטה בכל הזדמנות שהוא מקבל. הוא בהחלט מרוצה מהמעבר מ"פעוט "ל"ילד גדול".