חדר השינה שלי הוא כבר מזמן המקום המושלם לריהוט ופריטים ישנים וחסרי בית שפשוט לא נראה לי שהם משתמשים בהם. כל פריט חדש, אפילו כאשר הוא נרכש במיוחד לחדר השינה, נוטה להיכנס לאזורים הציבוריים והמשומשים יותר בבית. אני מניח שחדר השינה שלי הוא קצת כמוסת זמן לבחירות בעיצוב ובסגנון לאורך שנים, שכאדם עם זיקה לנוסטלגיה (כפי שאתה שמת לב סלון ו מטבח סיורים) מתאים לי בסדר.
בעלי ואני בחרנו להשתמש בקטן מבין שני חדרי השינה בדירה שלנו כחדר השינה שלנו, כאשר השני משמש כמטרה כפולה כחדר אורחים וחלל עבודה. זה הגיוני עבורנו: מלבד לישון ולהתלבש בבוקר, אנחנו לעתים רחוקות נמצאים בחדר השינה שלנו, אך כששנינו עובדים לעתים קרובות מהבית על מגוון פרויקטים, סביבת עבודה גדולה מתאימה לצרכים שלנו רחוק טוב יותר. חדר השינה הוא צורה מעט יוצאת דופן שהפכה את האירוח לרהיטים שלנו לאתגר. הבניין שלנו נבנה בשנת 1910, ונחשתי שהארון נוסף מתישהו בשנות השישים מאז הקירות הם קיר גבס במקום טיח (וכמובן הארון הבוהק והפחות נחמד דלתות). אם יש למישהו ניחוש טוב יותר, או טריקים לציון התאריכים לדברים מסוג זה, אשמח לדעת!
עשינו את ההחלטה המטורפת לניו יורק להרחיק בגדים מהארון הגדול בחדר השינה / סביבת העבודה. אף אחד מאיתנו לא אהב את הרעיון להפיץ את הבגדים שלנו סביב הדירה (שעשינו בכל מקום אחר בו גרנו), כך הארון הזה מוקדש לאספקת מלאכה ותפירה, בתוספת כל הצרכים המשרדים שלנו ואזור לאורחים לתלות את בגדיהם. הבגדים שלי כלולים לחלוטין בשני מחברי האיקאה הללו, בתוספת מוט התליה של צינור מגולוון שהוספתי בין השניים, בעוד שהבגדים של בעלי וחלק מהנעליים שלי הם בפועל ארון. השריונים היו למעשה בסלון של הדירה האחרונה שלנו עם עמדת בילוי שישבה ביניהם. אני אוהב את הטון החום-אפור של הקו הזה מאיקאה, כך ששמחתי שיעברו לחדר השינה בחלל החדש! תחבתי ארון ספרים קטן מתחת לשמלותיי כדי להכיל כמה נעליים, ושולחן הקוביה אוגר שמיכות נוספות ומספק מקום נוח להפיל את תיק היד שלי בשימוש.
יכול להיות ששמתם לב שיש לנו כמה תיאורים של גולגלות סוכר סביב הדירה שלנו, ולא בכדי: יום הולדתו של בעלי נופל במקרה על דיה דה לוס מוארטוס!
פשוט תליתי את המקרמה הבציר הזו מאיביי מעל המיטה, אבל אני כבר חושב שאולי אני רוצה להעביר אותה לסלון. נראה שחדר השינה המסכן שלי לא שומר על עיצוב כלשהו.
כרגע יש שידה בפינה הקטנה והמוזרה שיצרה הארון. בשנתיים האחרונות היה לנו שולחן לידה ללא שום דבר אחר, שולחן ליד הכיסא, ארונות ספרים, ארונות ספרים וכיסא בפינה הקטנה הזו. היה קשה להבין מה לעשות עם זה בחלקו מכיוון שהוא מעט צפוף, אבל בעיקר בגלל שהרדיאטור נמצא מתחת לחלון שבפינה ואנחנו צריכים לשמור על הגישה אליו. פירוש הדבר שלמעשה כל הפתרונות הכרוכים בכיסא היו בחוץ. אני די מרוצה מזה כמו שהוא עכשיו. זה בלי משים האזור הירוק שלי, תליתי לראשונה את הדפס מלחמת הכוכבים (מתנה מפתיעה מבעלי שהרגשתי טיפשי לקנות לעצמי!) כשהיו ארונות ספרים באזור זה. ארונות הספרים נותרו, ההדפס נשאר והצטרפו אליו ארגז נעילה ישן של סבי וארגז כלים שהיה שייך לאבא שלי. ככל שרציתי לאלץ את האזור הזה להיות מעין קריאה מקסים ונעים, קבלת המגבלות שלו הובילה לפיתרון שהוא כל כך שמיש יותר.
בצד השני של המיטה, על הקיר עם הדלת לחדר, תליתי חנות לחומרי בניין מדפים ותושבות והוספתי מתחת לארונות ספרים בסיסיים. כן, יש יותר נעליים במדפים האלה. כן, ספרת נכון, יש לי נעליים המתגוררות בשלושה אזורים שונים בחדר השינה הזה. וכן, יש אפשרות מובחנת שיש בה יותר מדי זוגות נעליים, אבל אני מאשים את הנוחות של הנעל חנויות לתיקונים בניו יורק, כלומר לעיתים רחוקות אני צריך לוותר על זוג מבוגר, כך שלא יותר מדי נעליים עוזבות משוואה. תירוצים, תירוצים, אני יודע. אני מאוד אוהבת את האזור הקטן הזה (נעליים והכל!), זה נותן לנו את נקודת הקריאה שרציתי עליה בצד השני של החדר, ומעניקה לאחד רהיטי האהוב עלי, כסא הסוסים, אפשרות זוהר. אני אוהב את הכיסא הישן והמצחיק הזה. מצאתי את זה בחנות עתיקות שכבר מזמן על הכיכר במרכז העיר בדנטון, טקסס בשנת 2006, תמורת 30 דולר. בדיוק יצאתי לטייל, אבל לא יכולתי להעביר את זה אז קניתי אותו וסחבתי אותו איתי הביתה. בהחלט יש לי כמה מבטים מההליכה הביתה!
הסוד הקטן האחרון שלי הוא פינת התכשיטים הקטנה שיצרתי בחלל שבין הארונות והארון. היה לי ארון אמבטיה קטן זה שלא השתמשתי בו במקרה התאים באופן מושלם לחלל, ואז תליתי בן לוויה למדפים במטבח שלי לצדדים בסוף הארמייה והשתמשתי בווים כדי לתאם חבורה של שרשראות. אני אוהב שהאזור הזה מוסתר אם אתה מסתכל פנימה מהפתח, ואני אוהב שאני סוף סוף מסיר את התכשיטים שלי בלילה במקום להשאיר אותם זרועים.