זה קל מספיק כדי להתבלבל בין ארט נובו וארט דקו, כנראה בגלל העובדה ששניהם מתחילים ב'אמנות '. אבל ארט נובו וארט דקו הם למעשה שתי תנועות עיצוביות מאוד מובחנות, עם מבטים מאוד מובחנים, שהופיעו סביב תחילת המאה העשרים. לאחר עיון בפירוק הקצר הזה, יתכן שאתה לא מומחה להיסטוריית העיצוב - אבל אתה יכול לשחרר את שני המתארים האלה כלאחר יד לשיחות, וחבריך בטוח יתרשמו.
ארט נובו הייתה תנועה עיצובית שהחלה באירופה בסביבות 1890. זה היה בחלק מהתגובה לסגנונות שהיו פופולריים מוקדם יותר במאה ה -19, כמו הניאו-קלאסיציזם, שהתייחס בכבדות לסגנונות היסטוריים. מעצבי ארט נובו רצו ליצור אוצר מילים חדש לחלוטין המתאים לעולם המודרני. התנועה הושפעה מאוד מהציורים (כמו למעלה למעלה) של האמן הצ'כי אלפונס מושה, עד כדי כך שלעתים נקראה 'סגנון המוצ'ה'.
ארט נובו מאופיין בעקומות צליפת שוט ומוטיבים בהשראת הטבע, אך, כפי שמציין היסטוריון העיצוב שלנו אנה, יותר מכוח הטבע החיובי מאשר היופי העדין שלו.
העיצובים מציגים לרוב תיאורים חושניים של נשים שהיו נחשבות באותה תקופה לשערורייתיות. פירושם של כל האלמנטים הללו יחד כי לעיצובים של ארט נובו יש לעיתים קרובות תחושה חלומית ואחרית.
בסביבות שנת 1910 החל ארט נובו להחליף אותו דקו, שבמובנים רבים היה ההפך של ארט נובו, המאופיין בצורות גיאומטריות, יקר חומרים (לכה, שנהב, זהב) ומוטיבים אקזוטיים בהשראת סינית, אפריקה ואפילו עיצוב Mesoamerican.
בצרפת הדגישה התנועה בלעדיות ומותרות: באמריקה היא הפכה לדמוקרטית יותר, חגיגה לפוטנציאל החדש של צורות תחבורה חדשות ועידן המכונות. גוף האדם תואר בצורה מאוד מסוגננת, אידיאליסטית, שעשויה לעזור להסביר מדוע פחות או יותר כל מה שארט דקו נראה בעיני, כאילו הוא שייך על שערו של רומן של איי ראנד.
אני חושב שהדבר המעניין ביותר בשניהם הוא ששניהם מרגישים רעננים ומקוריים לחלוטין, אך גם יוצרים גשר בין הסגנונות של המאה ה -19, כמו רומנטיקה וניאו-קלאסיקות, שמרגישים לנו מאוד מיושנים, והמודרניזם שמרגיש מאוד, טוב, מודרני. גוגל (או פינטרסטינג) אחד מהמונחים הללו הוא דרך נפלאה לאבד את עצמך בעולם זר אך נעים לממש לחלוטין.