פרשני טיפול בדירות יכולים להיות חבורה דעתנית, לא מהססים לקרוא לבעלי בתים על הפרות נתפסות. אחת העבירות הקשות ביותר? להיות 'קולב גבוה' - כלומר, הרכיב את כל האמנות שלך כל כך גבוהה על הקיר שאדם בגובה רגיל יצטרך למנוף את צווארו כדי להסתכל עליו. אבל מה עם להיות א נמוך קולב? בזמן האחרון הבחנתי בלא מעט חדרים עם אמנות המוצגת רק כמה מטרים מהרצפה.
בחדר למעלה (מ- בית לבית), שני יצירות אמנות מונחות על מדף נמוך מתחת לאח, כאשר הקיר מעל נותר חשוף לחלוטין. פרט למנורות הרצפה הגדולות, כל מה שקורה בחדר מחבק את הרצפה. למרות שקורה הרבה, האפקט הכללי הוא שליו מאוד, כמעט מינימלי, הודות למרחב הקיר הלבן. זה כמו בעיצוב גרפי, שבו שימוש נבון במרחב שלילי יכול לגרום לשאר האלמנטים בדף להופיע. החלל הריק בחדר מספק מקום לנוח בעין, והאפקט הכללי נעים ומאוזן מאוד.
הנה עוד פנים (מ- לבטא, באמצעות מושך עיצוב) עם מראה דומה. זה עובד בצורה הטובה ביותר עם קונסולה ארוכה ונמוכה או מדף - כפי שאתה יכול לדמיין, תליית יצירות אמנות מרובות שנמצאות שתי מטר מעל הרצפה עשויות להיראות טיפשי. היתרון בכך שיש לך חתיכות מונחות על רהיטים, ולא ממש תלויים על הקיר, הוא שאתה יכול לכבות אותם בכל עת שתרצה.
בבית הפריס של וונסה ברונו, מנוקד קובצי הסגנון, מדף ארוך תלוי קרוב לאדמה מכיל תמונות, מסגרות וסקרנים. תמונה בודדת בולטת למעלה לפירוק מרחב שלילי, אך פרט לכך ששאר הריהוט תלוי נמוך, תורם לתחושת מרווח.
וכמו שאלמנטים אנכיים חזקים יכולים לגרום לחדר להראות אלמנטים אופקיים גבוהים וחזקים יותר (כמו הקונסולה המותקנת בחדר בחדר זה ארטילריה, באמצעות תקלה עליזה) יכול לגרום לחדר להיראות רחב יותר. אז יש יתרון כפול לאמנות בעלת השפלה נמוכה - המרחב השלילי הנוסף נותן לעין מקום לנוח, בעוד שהקונסולה או הספסל שעליו האמנות נשענת גורמת לחדר להראות גדול יותר. אשמח לראות את זה מיושם במרחב קטן. זה win-win.