הבית והגינה של סבתי היו תמיד נסיגה מבורכת עבורי. יהיה זה ביקור בן לילה כילד או בריחה מרגיעה מעומס העבודה במכללה. כמו תמיד, כשנוסעים לחוף הים לחג ה- 4 ביולי, הטיול אינו מושלם מבלי לשוטט בגינה. הפעם הגעתי עם מצלמה ביד!
הגן של סבתי גדל והשתנה הרבה לאורך השנים, אבל דבר אחד עדיין נשאר אותו הדבר. בכל יום נתון, תמצא את סבתי עובדת בגן. זו התשוקה והמתנה שלה והיא מוקדשת לוודא שהיא תמיד נראית שהיא הטובה ביותר. ראיתי אותה מבלה שעות בניקיון עלי כותרת שנפלו מעץ הצבעונים שלה, מספרת לי בגאווה על כולה עבודה קשה, רק כדי לומר שהיא תהיה שוב בחוץ מחר ותעשה את אותו הדבר בדיוק כשהשאר נפילה. (ההצהרות הללו גורמות לי להרגיש אשם בכל פעם שאני מתלונן על עשביית הגן העירוני הקטן שלי!) ראיתי אותה עליה ידיים וברכיים, בוחרים בין הפרחים והמרץ לנכש עשבים עם משהו שלא נראה כמו גינון כלי. היא אמרה לי שהיא חושבת שזה משמש לצליה, אבל עובדת בצורה מושלמת עבור האזורים העדינים בעת גינון. ואז הגיע הזמן שהיא הציצה לשקית זבל שלדעתה הייתה עמוסה בפסולת בחצר, רק כדי לגלות שמדובר בשקית מלאה במחטי האורן המיובשות שהיא משתמשת בתוכה. איך שהפנים שלה נדלקו, הייתם חושבים שהיא פשוט גילתה שקית זהב!
למרבה המזל, מאמציה אינם מודעים להערכה. לא פעם, תייר או עובר אורח אקראי הפסיקו להביט ביראת כבוד, או ראה אותה עובדת ושאל אם לא יהיה אכפת לה לערוך סיור. ויש גם הרבה מה לקחת עליהם. יש גינת עשבים וסככת עציצים; מזרקה ופסלים בשפע. ואל נשכח את בריכת הקוי של סבי, שלמה עם מפל וגשר.
אז, לכל מי שקורא את זה, התענוג שלי לתת לכם סיור לאחד הבריחות היקרות ביותר שלי!