החזרה הביתה מהחופשה יכולה להיות גסה: לא רק שאתה כבר לא בחופשה (מה שמעיד המזוודות המלאות עד מקסימום עם כביסה מלוכלכת והעובדה שלחלון חדר השינה שלך כנראה אין נוף גלויה של חופי חול לבן או הרים מושלגים), אבל יש גם חיים קבועים שמחכים לך. אתה צריך להתמודד עם תיבת הדואר הנכנס שכולה דוא"ל ו - הנה השפשוף האמיתי - אתה צריך להאכיל את עצמך! באמצעות ערפל המוח שנגרם על ידי פינה קולדה, אתה יכול (במעורפל) לזכור משהו המכונה תכנון ארוחות.
כשהייתי חוזר הביתה מחופשה למקרר ריק התמודדתי עם החזרה הזו למציאות עם צנצנת חמאת בוטנים ושקית בייגלה מעופשת. הם היו מרגיעים את רעביי עד שאוכל להתחמק במכולת.
עכשיו כשיש לי תינוק ופעוט, אני לא יכול להשתמש באותה טכניקת לייז-פייר. כאמא, התחלתי להסתמך על אסטרטגיה יחידה להקל על המעבר חזרה לחיים האמיתיים. דרוש מעט תכנון קדימה, אבל זה בהחלט שווה את זה.
האם הגזע שלי חוזר הביתה בשעה אחת אחר הצהריים. או 01:00, אחד מאיתנו תמיד רעב. מנות ידידותיות להפשרה מאכילות את משפחתי וגורמות לי להרגיש כמו "קיבלתי את זה" (גם אם אני עייפה כל כך אני לא יכולה לעמוד ישר).
החלק הטוב ביותר בתוכנית המקפיא הזה הוא הקלות שלה: כל מה שאני עושה זה להכין כמה מנות נוספות מהארוחות שכבר אוכלים לפני שאני עוזב. ברגע שהמקפיא מלא בארוחות טובות ללכת, אין פיתוי לעצור אוכל מהיר או לדאוג מתכנון הארוחות כאשר השעון הפנימי שלי נמצא אי שם מעל גרינלנד.
אני לא יכול להגיד לך כמה פעמים הסתכלתי במקרר שלי בלילה לפני שיצאתי לטיול רק כדי להבין שיש לי חבורה של ירקות שלא ישרדו את זמני. למרות שלרוב אני רץ אחורה בחזית האריזה, אני לוקח 10 דקות נוספות לקצוץ את כל הירקות שלי ולהכניס אותם לשקית מקפיא או למכל אטום. ירקות קצוצים מראש הולכים עם כל מצרך או רוטב מזווה בועט סביב המקרר שלי.