אני מעריץ גדול של גרצ'ן רובין פרויקט האושר שם היא מדברת רבות על הגישה והפעולות היומיומיות הפשוטות שיכולות לתרום לאושר הכללי. נושא אחד אליו היא נגעה לעיתים קרובות הוא הרעיון להיות קונה יתר או קונה תחתון בכל הקשור לאספקה ביתית כמו נייר טואלט, משחת שיניים וסבון.
לדברי גרצ'ן, במקרים קיצוניים, לרוכש יתר יש נייר טואלט לשנה למקרה וקונה מתחת לגמר יצליח הדברים ללא הרף, קונה רק את מה שצריך כמו שהם צורך. (קרא עוד בנושא בנושא פרויקט האושר.)
אני נוטה להיות קונה של בניין (אני אוהב לחשוב שזה מינימלי) ונפגעתי כשהייתי בבית של חבר הוא ציין שהוא שומר גיבויים של משחת השיניים האהובה עליו, קרם גילוח, שטיפת פה ומקלחת ג'ל בארון שמתחת לו כיור. זה נראה לי כמו יתר על המידה ושאלתי למה הוא טרח לעשות כל כך הרבה דברים 'עודפים'. (הבנתי שאני נוטה לקנות את מה שאני צריך כשגמר לי הבקבוק האחרון.) הוא אמר שהוא שונא שנגמר לו כל דבר וכך מדי פעם הוא פשוט קונה 2 או 3 מהדברים שהוא צרכי.
למחרת היום בסוחר של ג'ו ניסיתי לקנות ציוד נוסף (נייר טואלט, ג'ל רחצה ומשחת שיניים) והייתי הופתע לגלות שהרגיש ממש טוב להחזיק את התוספות בארון, שהייתי מוכן לזמן מה ולא הייתי בסיכון ל הולך ואוזל. זה גם נוגד את האינסטינקטים שלי לבזבז כסף על דברים שלא היו צרכים (כי אתה יודע, לא נגמר לי
עדיין) אבל זה בעצם עשה את ההבדל איך הרגשתי בבית, בידיעה שיש לי המון.