לפני כמה שנים בעלי ואני עברנו מעיירה קטנה במערב התיכון למטרופולין הדוהר של דנוור, קולורדו. הכרנו את החברים הכי טובים ומדהימים שלנו וחווינו התעוררות קולינרית. חלפו ימי הקדרה והלביבות - בשרים נרפאים, ארוחות ערב ותבלינים אקזוטיים היו עתידנו!
בזמן שגילויים של חמאה חומה ורטבי מרווה העיפו את דעתי, תמיד נראה היה שאני משליך חתיכות ותוספות מתכונים שפשוט לא ידעתי מה לעשות איתם. הרגשתי ממש אשמה בעניין הזה. להיכנס: של קריסטי הצעה קסומה שיש לנו "לילה פיצה זבל."
פיצה זבל הפכה לטקס במעגל החברים שלנו. בימי שישי היינו שולחים טקסט קבוצתי קטן שמציין את כל התוספות שהיו לנו במקררים - כל מה שצריך היה להיסגר או שעמד להשליך אותו היה משחק הוגן.
היינו נפגשים אצל סם וקריסטי, מצליפים כמה חבורות סופר פשוטות פיצהבצק ושכב כל מה שהבאנו. בחלק מהלילות היינו מכינים פיצות גדולות, בלילות אחרים בחרנו המון פשטידות קטנות. בסופו של דבר זה התרחש במקום הזמנת משלוח שהחזיקה כסף בכיסנו ועזרה למזער את בזבוז המזון עד למינימום - תוך כדי הנאה מחברת האנשים האהובים עלינו.
אז תפוס קצת בצק פיצה, כל מה שעומד לפוג במקרר שלך, ותן לדמיון שלך להשתולל! (פינטרסט שימושי אם אתה מסתכם בשילובים ממש מוזרים של רכיבים!)