אני גר בבניין דירות בנוי של שנות החמישים באחד הפרברים הבכירים בסיאטל, אי מרסר. אני מעצב פנים מסחרי המתמחה בעיצוב חללי משרדים. עבודתי עסוקה בפיתוח מקום נהדר עבור לקוחות, אך ביתי הותיר לחלקים אקראיים מהקולאז '. בשנה שעברה סוף סוף התפניתי לעבוד במקום שלי בהבנה כמה חשוב לאהוב את הבית שלך.
כמעצב מסחרי הבעיה הגדולה ביותר שלי היא שאני כל הזמן רואה מה הטרנד הכי חדש ומשנה את דעתי לגבי סגנון לעיתים קרובות. רציתי שהדירה שלי תהיה מקום שתמיד אוכל להוסיף אליו פריטים חדשים עם סגנונות שונים ועדיין שזה יעבוד. אני מעריץ גדול של קישוט עם קטעים שיש בהם סיפורים, בין אם זה שולחן קפה שקיבלתי בבית חנות חסכונית ושופץ מחדש או אביזרים שירשתי מסבי וסבתי שהיו להם חווה בדרום קליפורניה. אני אוהבת אמצע המאה אבל אני אוהבת גם עתיקות אירופיות בעולם הישן; האתגר שנתתי לעצמי הוא כיצד להרכיב את הכל באופן שנראה מלוכד. החלק הטוב ביותר בתחושה של הדירה שלי הוא שזה אני וזה כלל את בוץ ההצלה החמוד שלי בן 15, בלה.
למרות שמדובר בהשכרה, אשלי השתמשה בהרבה שדרוגים בעלות נמוכה, וכיסו אריחים מכוערים במדבקות למינציה, משטחי מכוערות עם נייר קשר למראה שיש ועוד רעיונות.
הגשות לטיפול בדירה
אתמול