אנו בוחרים באופן עצמאי מוצרים אלה - אם אתה קונה מאחד הקישורים שלנו, אנו עשויים להרוויח עמלה.
שם: סטיב ורובין אנדרסון ושני בניהם
מקום: Cambridgeport - קיימברידג ', מסצ'וסטס
גודל: 1,700 רגל מרובע
שנים חיו ב: 8 שנים; בבעלות
הדירות של רובין וסטיב בבית ספר יסודי לשעבר הן התכנסות שובבה של צבעים ומרקמים. זה מצפה לגלוש, חול ושמש. אבל זה לא תמיד היה כך. הם רכשו את הדירה לפני בניית הדירה לפני כמעט עשור, כאשר היזם עדיין היה בתהליך הסבת בית הספר למגורים. לאחר שעזבו רק דירה בשטח של 350 מ"ר בבוסטון, הדירה החדשה שלהם בשטח של 1,700 מ"ר הרגישה palatial, ועם תינוק חדש בגרירה, הם לא היו במצב כלשהו לחשוב ברצינות על עיצוב. אז כמו הרבה רוכשי בתים ראשונים, הם הסתיימו בארונות עץ, קירות בצבע בז ', וניחשתם נכון, רהיטים חומים. יש ללמוד כאן, כי אפילו בד ריק ויפה יכול להיות מרתיע למלא. רעיונות לא תמיד באים בן לילה. ולפעמים, אתה פשוט צריך לפרוק את שמות התואר שלך ולתת להשראה להכות.
רובין גדל בגלישה בסן דייגו, והמפגש איתה גורם לך להבין שהאמירה באמת נכונה - אתה יכול להוציא את הילדה מקליפורניה, אבל אתה לא יכול להוציא את קליפורניה מהבחורה. בסך הכל, אווירה חסרת דאגות מחלחלת לבית. כן, טעמו של רובין מסוגנן; אבל חשוב מכך, זה כיף. האמנות המוצגת מעוררת הרפתקאות, מצילום מלכותי של חוף דרום קליפורניה ועד גלוי מתחת למים מבדר של בנו הבכור של רובין. רובין לא חוששת להתנסות ולשנות דברים מסביב (היא ציירה מחדש את חדר הרחצה שלה בקומה העליונה לפחות ארבע פעמים... זו כרגע אקווה חוף) והיא שואבת השראה מהעיצוב המקוון קהילה. "התחלתי את
בלוג כדרך להישאר מחוברת לעולם החיצון אחרי שעזב את משרד ד"ר כדי להישאר בבית עם בננו, "היא אומרת. "עד מהרה מצאתי רשת וירטואלית והאתר שלי הפך לדרך נהדרת לשתף בפרויקטים שאני עושה בביתי שלי."גם שורשים ומסורות משפחתיות ממלאים תפקיד. סטיב נולד בשוויץ, והשמיכות והאמנות בחדר השינה של הבנים מדברים עם המורשת השוויצרית שלהם. קוסטה ריקה, שם המשפחה יוצאת לחופשות גלישה, הפכה לחלק חשוב מחייהן והשפיעה גם על אלמנטים בבית. חדר האורחים, על צבעיו הנועזים והטקסטיל הגלובלי, מרגיש כמו נסיגה מיני מהעולם, או לכל הפחות, מהחורף בניו אינגלנד.
"זה הבית בו הבנים יבלו את כל ילדותם, ואני רוצה שהם יזכרו את זה כמקום כייפי ונעים", אומרת רובין. "... אני בהחלט מנסה לשמור על זה מסודר, אבל אני מקווה שהבנים מרגישים כאילו הם באמת יכולים להרגיש חופשיים להשתחרר מזה." אכן, האנרגיה של צעירי אנדרסון אינם ניתנים להכחשה, ואולי גם תורם הולם למאות הילדים שמילאו פעם את בית הספר לשעבר כיתות לימוד. בנו הצעיר של רובין ייכנס השנה לגן, ולפני שאני עוזב אני אומר לו שהסלון שלו היה בעבר כיתת גן. איך אני יודע את זה? ובכן, הלכתי לשם.
הסגנון שלנו: אני [רובין] יש לי אסתטיקה די נינוחה, מה שאני מכנה "מגניב בקליפורניה". אני אוהב המון אלמנטים בהשראת בוהמה, אבל גם חושקים במינימליזם. אני לא חושש מצבע ובהחלט לא מצליח להשיג מספיק חיל הים בחיי. המטרה מההתחלה הייתה לגרום לבית שלנו להרגיש כמו ביטוי למשפחתנו, ולדעתי בהחלט השגתי את זה. כל אחד מאיתנו מיוצג בדרך כלשהי והמחמאה הטובה ביותר שאני מקבל כשאנשים נכנסים לבית שלנו היא שזה מרגיש שאנחנו באמת גרים במרחב.
השראה: את רוב ההשראה שלי אני מקבל מבלוגים ומדיה מקוונת כמו Pinterest. לעיתים קרובות אראה משהו שמעורר בי ומיד לנסות את זה בבית שלי, במיוחד כשמדובר בצבע! אני לא חושש לשנות דברים ואוהב לערבב סגנונות שונים, ולכן קראתי בלוגים ממספר תצוגות עיצוב שונות ומשלב בתוכו את מה שאני הכי אוהב.
אלמנט מועדף: באופן כללי החלק האהוב עלי בבית הוא עד כמה זה מרגיש חם ומזמין. אני רוצה שאנשים ייכנסו, יבעטו את הנעליים שלהם, וירגישו שהם יכולים לתפוס כוס יין ולצנוח על הספה. היצירה האהובה עלי בבית שלנו צריכה להיות חתך חיל הים שלנו! פעם זו הייתה ספה חומה ומיקרו-סגולה שהוכתמה ממנה כשהבנים היו תינוקות. במקום לקבל אחד חדש החלטתי לשחזר אותו כי זה היה כל כך נוח להפליא, ואני מאוד אוהבת את הדרך שבה התברר. הבד (קטיפה בעלת מרקם) הוא כל כך רך ונטול כתמים כמעט, והתוספת של ראשי הציפורניים וההצמדות ממש העלו את היצירה, אפילו יותר משדמיינתי שזה יעשה! אני מקבל הצעות דרך האתר שלי לקנות אותו, אבל אני די בטוח שאקבר עם הספה ההיא!
האתגר הכי גדול: איך להכניס יותר אישיות לחלל! כשעברנו לגור היו לנו רהיטים חומים, וילונות חומות, קירות חומים וארונות. זה היה מרחב כל כך משעמם וככל שאהבתי את הבית והשכונה שלנו שנאתי את המראה שלו. יום אחד החלטתי להתחיל לצבוע קיר, ואז אחר, ומשם הכל באמת המריא. לפעמים אני חושב שאולי עברתי קצת על הסיפון (יש לנו המון המון דברים!) אבל בסוף היום זה כל כך הפוך מאיך שהיה פעם ושזה משמח אותי כל כך!
מה אומרים חברים: כולם מעירים שזה מרגיש כמו מרחב כל כך חם ועם זאת מעוצב, ושזה באמת היה איך שהוא או היא היו חושבים שהבית שלי ייראה.
המבוכה הגדולה ביותר: קנינו את היחידה לפני בנייה ובחרנו בגימורים רק מתוך מחשבה על מכירה חוזרת. בזמנו אף אחד מאיתנו לא ידע שום דבר על עיצוב וחשבנו שנהיה כאן רק כמה שנים, אז עשינו בחירות שלא אעשה מעולם עכשיו, כמו האריח בחדרי האמבטיה. יש לנו סגנון "טוסקני" בחדר אמבטיה אחד ואחד מזה מבריק. למזלנו הומצאו וילונות מקלחת!
עשה זאת בעצמך: ציור של חדרים שונים! זה עשה שינוי כזה והתקרות הגבוהות בהן מתהדר ביתנו הוכיחו את האתגר למדי! חותמות הדבורה בכניסה ובשירותים של בנים הם עוד עשה זאת בעצמך גאה (הרעיון הגיע מפינטרסט). זה שינה את החלל כל כך; באמת הייתי חותמת כל דבר בנקודה זו! זו אלטרנטיבה נהדרת ובמחיר סביר לטפטים.
הפינוק הגדול ביותר: זה חייב להיות החלקים האיכותיים שבאמת התחייבנו להם להמשך חיינו. דברים כמו כסא אימס בחדר השינה, ראש המיטה האיכותי, הספה, וחלק מיצירות האמנות. אני באמת מאזנת את הפריטים האלה על ידי רכישת האביזרים מחנויות קופסאות גדולות במחיר שווה לכל נפש, אבל לא מדלגת בכל הקשור לריהוט בפועל. אחרי עשור שהחלפנו את רהיטי האיקאה הישנים שלנו אנחנו באמת רוצים חתיכות שיימשכו!
העצה הטובה ביותר: לפעמים אתה פשוט צריך להתחיל פרויקט! יש לי כל כך הרבה חברים שרוצים שיוכלו להחליף את ביתם אבל לא יודעים מאיפה להתחיל... אז הם לא עושים כלום. אני תומך גדול בקושי לקפוץ פנימה. צבעו קיר, קנו כסא, כבו את הכריות. ברגע שמתחילים הרעיונות ממש מתחילים לזרום אז המפתח הוא פשוט לעשות משהו. אני גם מעריץ גדול של כיבוי דברים. בדיוק כמו השיער או הארון שלך, הבית שלך הוא דבר נוזלי. אל תפחד לשנות דברים, אפילו עונתי. לתת חיים חדשים לבית שלך מרגיש כל כך טוב ואני לא יכול להמליץ עליו מספיק!
מקורות חלום: הלוואי והייתי יכול לכסות את הבית שלי בטפטים של אסקל. הדפסי צבעי המים שלהם כל כך יפים; אני מבלה באתר שלהם יותר ממה שהייתי צריך! אני גם אוהב אריחים ואשמח לעשות שוב את חדרי האמבטיה שלנו באריחים הדומים לאן סאקס שהשתמשנו במטבח. לריהוט אני אוהבת ריהוט של ג'ונתן אדלר ומאחל לי שיהיו לי עוד טקסטיל מג'ון רובשו. המצעים שלו מדהימים!