זו הייתה דירה עם שני חדרים + חלל משותף אחד + מטבח מופרד בקומה השמינית והאחרונה. החלטנו לשלב את החדר השני (שהוא כיום פינת האוכל) וגם את המטבח. העדיפנו עדיפות לאזורים משותפים על מנת שיהיה מקום רב יותר לאורחים. אנו משוכנעים כי לא רק הרגליים המרובעות חשובות, אלא גם הרגליים הקוביות. מקום זה עם פחות קירות יעניק תחושה מרווחת יותר. שנינו מרגישים השראה מסגנונות הלופטים בניו יורק, גם מחומרי העץ / המתכת התעשייתיים, ושילבנו בין המון חיים עם הצמחים וחיות המחמד שלנו. בהחלט המרפסת הירוקה שלנו גורמת לנו להיות גאים.
כן! הרוב. אחרי שקנינו את המקום שלנו בקושי היה לנו כסף [להתחיל] את השיפוץ. אז התחלנו לעשות דברים בעצמנו. קרענו את הקירות, סידרנו את הרצפה בכדי שתתאים בין החדרים, וגם ליטשנו אותה אחרי שכל העבודה בוצעה. קנינו תנור סלמנדרה יד שנייה וצבענו אותו אדום (עם ציור לטמפרטורות גבוהות), וארון ישן למכשירי המטבח. בנינו את מתלי המזווה וגם את אדניות העץ מבחוץ, את הרהיטים שבהם נמצא אזור הטלוויזיה והמולטימדיה, ארונות המטבח והמדפים.
היינו אומרים את תנור הסלמנדרה שלנו. חשבנו על זה כל כך הרבה זמן. הם מיוצרים בדרך כלל לשריפת עצים, אך זה כבר השתנה והיה בתנור גז בפנים. מושלם למי שגר במרכז העיר בעיר. מצאנו אותו ברשת יום אחד לאחר שהבעלים פירסם אותו. הוא היה מעיר בחוף שש שעות מאיתנו. למרבה המזל היה לו חבר שהגיע לבואנוס איירס בשבוע שאחרי, אז הוא מסר אותו. זה בהחלט היה בשבילנו! הוא במקור היה שחור ומצאנו את דרכנו להפוך אותו לאדום. רק הצבע שרצינו.
אנו מקבלים השראה מלופטים, חללים גדולים וטבע. אנחנו אוהבים שיהיה לנו את הצמחים שלנו, לטפל בהם. חיפשנו גם מקום שנוכל לבנות בו את נווה המדבר שלנו במרכז העיר. אנחנו מבלים הרבה זמן בחוץ. ג'אבי עובד בשדה התעופה, ואני דיילת. אז חיפשנו מקום שליו בו נוכל להירגע, וגם ליהנות עם יקירינו.