אנו בוחרים במוצרים אלה באופן עצמאי - אם אתה קונה מאחד מהקישורים שלנו, אנו עשויים להרוויח עמלה.
שֵׁם: שרה קולמן, מקסוול מילר, בטי מילר
מקום: מיאמי, פלורידה
גודל: 1300 רגל מרובע
סוג בית: בַּיִת
שנים חיו ב: 2.5 שנים, בהשכרה
שרה קולמן, שהיא המנהלת המשותפת של הכללה במוזיאון הילדים של מיאמי, אומרת שהיא והיא לשותף, מקסוול מילר, היה מזל לקנות את הבית הזה לפני קוביד, לפני שהיא אמרה מחירים באזור שלה הרקיע שחקים. "בזמנו זה עדיין היה כמו לגרד את הכסף אבל ברגע שראינו אותו, ידענו שזה הבית שלנו", כותבת שרה. "אהבתי שזה עודכן אבל שמר על הקסם שלו. אהבתי שזה לוח ריק ואהבתי את תחושת הקסם שחשתי כשנכנסנו לחצר האחורית והבנתי שיש לנו עץ מנגו, עץ אבוקדו וכל כך הרבה פרפרים. זה היה כאילו נכנסנו לגן סודי".
שרה מתארת את הסגנון שלה כבהיר, שמח ונוח, ועיצוב הבית שלה משיג את שמות התואר הללו בקלות. "מבחינת הפנים, אני מרגישה שהבית שלנו מחייך", כותבת שרה. "כמו שהיא הייתה גברת זקנה בדימוס כשפגשנו אותה ועכשיו, כשהיא קיבלה כמה בגדים חדשים וכמה דגשים, היא חדשה לגמרי. זה מיוחד לגרום לבית שנבנה ב-1929 להיראות ולהרגיש כל כך משמח. בשנה הראשונה שלנו בבית קיבלנו את פנינו תינוקת. בטי נולדה בביתנו ואחת הסיבות שבחרנו בלידת בית הייתה בגלל ביקור בבית החולים ומרכז הלידה המקומי שלנו שנינו הסכמנו שהבית שלנו הוא כנראה המקום הכי מאושר שהיא יכולה להיוולד לְתוֹך. לא הבנתי את זה עד שהיא נולדה אבל אני יודע שלכל הצבעים של הבית שלנו יש השפעה גם עליה. ועד כמה שהייתה קשה ליולדת במהלך הקורונה, אני אסיר תודה עד אין קץ על כך שהיה לי מקלט כל כך משמח ונוח."
הסגנון שלי: בהיר, שמח, נוח - נהגתי לקרוא לזה אלמו שיק חחח
אלמנט אהוב: החדר האהוב עליי הוא כנראה של הבת שלי. לפני שהיא באה זה היה חדר אורחים והיה לו אווירה מאוד של קי ווסט. אני חושב שרוב האנשים שמצפים לילד הראשון שלהם מקשטים את חדר הילדים שלהם בצורה שהיא הרחבה של הסגנון שלהם, וזה נכון גם עבורנו, אבל גם רציתי שזה יגדל איתה. צורות מאטיס הן במקרה נצחיות ומתאימות לשמחה של יילוד.
השתמשנו גם בשידה של בן זוגי מילדותו וגם שלי. כיסא הנדנדה הוא של סבתא של בן זוגי. יש כל כך הרבה פריטים מהמשפחה שלנו בחדר שלה, שלמרות שאנחנו לא גרים קרוב, היא מוקפת בהם.
האתגר הכי גדול: תקציב קטן מאוד - כל מה שעשינו היה שבלונות וצבע כי זו הייתה האפשרות המשתלמת ביותר. רציתי את הטפטים המהממים והאביזרים המבריקים החדשים, אבל היינו צריכים לעשות הכל לאט לאט ולעשות את זה בצורה יצירתית, אז לא היינו שבורים כל הזמן!
עשה זאת בעצמך הכי גאה: ציור הקיר על קיר הסלון שלנו. השתמשנו במקרן כדי לצייר את התמונה ואז צבענו בקפידה כל חלק. זה היה הדבר הראשון שעשינו כשעברנו לגור. וזה נתן את הטון מיד לשאר הבית.
הפינוק הגדול ביותר: בכנות, לא הייתי קורא לשום דבר בבית שלנו סופר יקר, אבל אני קצת מקסימליסט אז כל פרט מרגיש מפנק. החיים קצרים מכדי לא להתפנק.
האם יש משהו ייחודי על הבית שלך או על הדרך שבה אתה משתמש בו? לא במיוחד. רוב הבתים כיום הם קונספט פתוח. שלנו מאוד מחדר לחדר, מה שמתאים לנו כי אנחנו ילידי המערב התיכון וזה הסגנון שגדלנו עליו. במהלך COVID הערכנו את החללים הנפרדים.
מהם המוצרים האהובים עליכם שקניתם לבית ולמה? אני חי בשביל מכירה של ג'ונתן אדלר, ובאמת יש כמה חנויות יפות ברחבי הארץ שהגעתי אליהן לסמוך על מציאת פריטים לבית שגורמים ללב שלי להתפוצץ כמו Ponnopozz בשיקגו, ו-Prelude and Dawn in לָה. לפני שצצו החנויות האלה קניתי כמעט אך ורק במדורים לילדים, כי היה להם את העיצוב הביתי הכי כיפי והכי מבריק.
אנא תאר כל עצות מועילות, מעוררות השראה, מבריקות או סתם שימושיות עבור שטח קטן למקסום ו/או ארגון שיש לך: אוף אין לי! אפילו במרחבים של 450 רגל מרובע הייתי מקסימליסטית. אבל אני מנסה להיות מסוג האנשים שלכל דבר יש מקום - לא בהכרח מאורגן אלא ממוקם כך שהוא לא ייראה עמוס. אני גם משתמש בהרבה חלקים אקריליים או צפים. במערב התיכון תמיד היו לנו רהיטי עץ כהה כבדים כל כך. רציתי שהכל כאן יהיה קליל.
לבסוף, מה הסוד הביתי או העצה המוחלטת הטובה ביותר שלך? עקוב אחר הבטן שלך אבל וודא שבעוד חמש שנים זה לא ייראה מיושן. גם מנסרות. אני אובססיבי לפריזמות - זו קשת מיידית בכל חדר אם אתה מוסיף אותן לחלון שלך.
אדריאן ברו
עורך סיור הבית
אדריאן אוהבת אדריכלות, עיצוב, חתולים, מדע בדיוני ולצפות במסע בין כוכבים. בעשר השנים האחרונות היא נקראה הביתה: טנדר, חנות לשעבר במרכז העיר בעיירה הקטנה טקסס ודירת סטודיו שלפי השמועות הייתה פעם בבעלות ווילי נלסון.