במשך רוב חיי הבוגרים שנאתי את זה. לא אהבתי איך זה היה מחזור בלתי נגמר, איך זה לקח את סופי השבוע שלי, וכמה דברים צריכים לעבור ליטוש, אבק וקרצוף כדי שהכל ירגיש "רענן". אבל לפני כמה שנים, אמא שלי אמר לי משהו שעזר לשנות את מערכת היחסים שלי עם הניקיון.
היא אמרה שהיא אהבה לנקות את הבית כי זה נתן לה הזדמנות לבקר עם כל הדברים שלה. לקח לה שנים לאתר, למצוא ולסדר את כל האוצרות בבונגלו שלה, ולארגן אותם בדיוק כך. כמה מהקטעים האלה באמת גרמו ללב שלה לשיר - כמו כוסות השמפניה הקריסטל שהיא הביאה מהם פולין - ואחרות היו מטופשות אבל לכדו את האישיות שלה בצורה מושלמת כמו תיק הסקרנות הקיטשי שנתלה על קִיר. האבק היה דרך לחזור על כל הדברים האלה, מכיוון שהיא לא בהכרח התמקמה על כל קישקוש ומבטא במהלך שגרת יומה. זו הייתה דרך לטפל בהם באהבה ולחשוב על איזה מזל היה לה למצוא אותם.
זה גרם לי להבין שאולי לא הבנתי כמו הדברים שהיו בבעלותי כי לא קיבלתי את אותו זוהר של גאווה בזמן שניקיתי אותם. רבים מהם היו מעשי ידיים, ואחרים היו פריטי עיצוב פשוטים שקניתי באימפולסיביות מטרגט או אמזון מדי פעם. כשקיבלתי את שלי דירה חדשה, התמקדתי בריהוט ובקישוט זה לאט, קיבלתי רק דברים שבאמת גרמו לי להתרגש.
עכשיו אני מצפה ליום הניקיון כי אני מתוודע מחדש לכל הממצאים המקסימים שלי. ארגון מחדש של הלך הרוח הזה לא רק הפך את הניקיון למהנה הרבה יותר, אלא גם גרם לי להיות סלקטיבי יותר ומודע למה שהבאתי לביתי. אל תבינו אותי לא נכון, אני עדיין מתמכר למציאה של Target ומעדיף לא לנקות אבק. אבל לניקוי ולטפל בדברים שלי יש הרבה יותר משמעות עכשיו.
מרלן קומר
תוֹרֵם
מרלן היא סופרת ראשונה, אוגרת וינטג' במקום שניה ודונאט סופגניה שלישית. אם יש לך תשוקה למצוא את הטאקו ג'וינטים הטובים ביותר בשיקגו או רוצה לדבר על סרטי דוריס דיי, אז היא חושבת שדייט קפה אחר הצהריים מתאים.