הכל התחיל בציור נועז עבור פוליסה ביתית המעצבת ג'סיקה קליין, שהקישה על אוסף האמנות הקיים של לקוחה כהשראה בעת עיצוב מחדש של ביתם בבוסטון. הגרפיקה הפכה למוקד הסלון, וגווניו נמשכים ברחבי הבית. כאן, קליין שלף מהיצירה גוונים כהים וכתומים - הוכחה לכך שנקודת קפיצות נועזת יכולה לגרום לעיצוב ניגש ונעים.
מכיוון שהסלון מתהדר בכל כך הרבה צבע, קליין פירק את השטיח המעוצב בשולחן קפה שיש בוהק. מבחר ספרים מוערמים יפה, בשילוב עם מבטאים מוזהבים, יוצרים תצוגה תכליתית - לא עמוסה.
מונוטון הולך מעניק מראה יוקרתי, אך הוא גם הטריק של מעצב שימושי. כסאות קטיפה אלו מוסיפים מקומות ישיבה נוספים, אך משתלבים בצבע הקיר, מה שמאפשר לחדר להרגיש צפוף.
קליין מודה כי פריסת הסלון הייתה בתחילה אתגר (בין היתר בגלל הספה הגזרתית), אך היא מצאה כסא עור מסוגנן כדי לאזן בין הרהיטים המגושמים.
שטיחים בשטח גדול מהווים מצרך עיקרי בבית זה, מכיוון שהם מוסיפים מרקם לקירות הפשוטים ועוזרים לעיגון חללי שיחה. כאן, הדפס גרפי בצבע חיל הים (כמובן) מבטיח ששולחן האוכל אינו "צף" בחדר נייטרלי אחר.
המטרה של קליין לחדר ההורים הייתה פשוטה: ליצור מרחב שליו ומנחם להירגע אחרי יום ארוך. אור טבעי ממלא את החלל, מה שבאמת רק מקשה על הקמה מאותה מצעי קטיפה.
מסגרת הפוסטר מסייעת במילוי חדר השינה הגדול, והיא גם מצליחה להפוך את המיטה (וככזו, את הרגיעה) לכוכבת החדר.
במבט ראשון קירות גרפיים אלה עשויים להראות אריחים, אך הדפוס המורכב הוא למעשה טפט כחול בהיר. מדפי זכוכית שומרים על הדגש על הנייר היפה - לא על האחסון.
קליין רצה להחדיר למטבח תחכום וארגון מבלי להתפשר על הנוחות או החיים. הפיתרון שלה? מדפים פתוחים המציגים כלי בישול צבעוניים בהירים.
שרפרפים מודרניים של אמצע המאה שחונים ליד בר מאולתר הופכים את הדלפק לאזור שתייה (טעות, אנחנו מתכוונים לאכול) למשך לילות כאשר חדר האוכל מרגיש רשמי מדי.