שם: אשלי
מקום: ווסט טאון; שיקגו, אילינוי
גודל: 1,800 רגל מרובע
שנים חיו ב: 2 שנים; מושכר
לאשלי היה די פרויקט על הידיים. היא בדיוק סיימה את מגוריה, ועברה לדירה עם שלושה חדרי שינה המשותפים לסך הכל ארבע חברות לדירה. עם רק קומץ פריטי ריהוט בגרירה, היא המשיכה לחפש מקום נוסף, ומצאה מפעל רקמה לשעבר ששופץ לאחרונה בשכונת מערב העיר בשיקגו.
כעת השאלה הייתה כיצד ליצור בית חדש שמתאים לטעמיה, וזה לא נראה כאילו זה עתה בחרה הכל מתוך הקטלוג. על ידי חיפושים אחר השראה מקומית, בילוי של הרבה זמן בקניות ברשת, ושאיבת השראה מאוסף שלה יצירות אמנות פאנקיות, אשלי הצליחה ליצור רק בשנתיים קצרות דירה מודרנית ושיקית שהראתה אותה בצורה מושלמת סגנון.
ברגע שאתה מבלה בדירה של אשלי, אתה מבין שיש עוד הרבה דברים לגלות. למעשה, הדירה שלה דומה מאוד ליצירות האמנות הייחודיות שמפוזרות בכל מקום. קטע אחד, שכותרתו ממתק דוקטור, תוכנן עבורה בהתאמה אישית על סמך סקר שאהב. מרחוק זה נראה כמו תמונת רורשאך, אבל ככל שמתקרבים אתה רואה שהוא עשוי מעשרות מדבקות שהונחו בצורה מושלמת אופנה סימטרית: פירות וצמחים ומאפים, כל אחד מסמל לאחת מאהבותיה של אשלי, כפי שפירש האמן מ Flat שפתיים. הדירה שלה בכללותה חולקת את המאפיין החשוב הזה: אתה מקבל רושם אחד מרחוק, ואחד אחר כשאתה מתקרב ולומד אותו.
לדוגמה, האור בסוף מסדרון הכניסה מושך אותך פנימה, אך אינך יכול שלא לשים לב לשורת הנעליים הצבעוניות המסודרות כל אחת ליד דלת הכניסה. אלה החלק הכי אינדיבידואלי במדים של אשלי, שמורכב בעיקר משפשופים ומעיל מעבדה. היא צריכה להכניס שם קצת צבע בכל דרך שהיא יכולה! שני חדרי שינה ממוקמים ממש ליד אולם הכניסה הזה, כאשר חלונות פונים לחצר פנימית. הראשון, חדר השינה הראשי, מרגיש מפואר וזוהר. זהו חלל גדול להפליא עם מספיק מקום למיטה גבוהה, ארון מתכות גדול ואפילו שולחן איפור (נדיר לראות בדירות מודרניות בימינו). כל אזור מלא ביצירות אמנות, ספרים ומגזינים, חפצים מעניינים וצמחים ופרחים. חדר השינה האורח מכפיל משרד ומצויר בצבע לבנדר מרגיע ביותר.
אורח היה בדרך כלל עוקף את שני החדרים הללו ופונה ממש למטה במסדרון, שם הם יבחינו בפינות התצוגה הרבות שנבנו ממש במרקם החלל. "ארון הסקרנות" אחד, כשהתחלתי לחשוב עליהם, מוקדש לצילומים, ואילו אחד אחר מוקדש לאוסף דמויות ה ינשוף הבלתי צפוי של אשלי. הכל התחיל במתנה של דמות לבנה עדינה העשויה מהרבה חתיכות קטנטנות, ואז ינשוף ממולא תפור ביד שנעשה על ידי אחותה, ואז הם פשוט התחילו לעוף פנימה! הקולקציה גדלה וכללה כמה ציפורים נוספות שנרכשו בטיולים לחו"ל; נושא הינשוף התפשט למקומות אחרים בדירה, כמו הינשוף החמוד על שפשפתה.
כשמגיעים לחזית הדירה, ישנו סידור של תכנית פתוחה במטבח, בחדר האוכל ובסלון, עם מרפסת מחוץ למטבח, מושלמת לגינת עשב קטנה. כסאות קטיפה שחורים זוהרים יושבים סביב שולחן עץ במצוקה. פינת האוכל משתרעת על ידי אח גדול משיש, ארמון מפואר עם פרחים מדורגים בראש, ספסל אופיום עתיק וכיסאות תעשייתיים בדלפק המטבח. חלל המגורים מערבב שטיח פרסי סגול עמוק עם כריות מגנטה נועזות וספה כחולה בהירה, יחד עם המבטאים המוזהבים בשולחן ועל הקיר.
בסך הכל, לדירה יש קסם מזדמן ואופי רגוע של קרוואן נוסע מודרני. בכל מקום ישנם מרקמים רכים ומזמינים: תקרות גבוהות ושטח פתוח גורמים לו להרגיש אוורירי וקליל; גוונים של תכשיטים שופעים, אבל כמבטא למה שהוא למעשה סגנון מודרני מאוד; והכי חשוב, זהו מקום אישי אינטנסיבי, שנאצר מאוסף של מסעות, היסטוריה משפחתית ומתנות.
הסגנון שלי: אני לא ממש בטוח מה הסגנון שלי. אני קונה דברים שאני אוהב ואז מבין איך להתאים את כולם זה לזה. אני אוהב דברים שהם אלגנטיים ויפים אך גם קלים לחיות איתם ונוחים. אני משתדל לא לקחת את הסגנון שלי או את עצמי יותר מדי ברצינות, ולכן אני מוצא אומנות ומבטאים שהם שובבים ומהנים.
השראה: אני עוקב אחר מספר בלוגים לעיצוב ותמיד מגייס מגזיני עיצוב. בילינו כמה שנים בלונדון כשהייתי ילדה, ואמי אספה שם המון עתיקות, אז גדלתי בבית שהיה מסורתי למדי. אהבתי שתמיד היו לה חפצים מעניינים שבדרך כלל יש סיפור טוב מאחוריהם. אחותי, דארסי, יש אישיות וסגנון מאוד שובבים ומונע ממני להיות רציני מדי. חבר שלי מנואל נאברו הוא מעצב פנים ויש לו בית יפה עם בן זוגו קולט, חבר שלי מתושבות. מנואל עזר לי מאוד בסידור הרהיטים ובהמלצות העיצוב הכלליות. הוא קיבל את דברי הדוא"ל או הודעות הטקסט הרבות בשעות הלילה המאוחרות ששאל אם עלי לקנות רהיט זה או זה... או זה... או ההוא... אז בדרך כלל שעה אחר כך... או זה.
האתגר הכי גדול: מאז שאני שוכר לא רציתי לבזבז את הזמן או הכסף לצייר או לשנות את גופי התאורה. אני לא חובב קירות המבטא האדום באזור המגורים או של אורות התליון. עד כה האסטרטגיה שלי הייתה להתעלם מהם, אבל אני לא חושב שהיא עובדת טוב מדי.
המבוכה הגדולה ביותר: תכננתי לבנות מושב חלון באזור הצריח זמן קצר לאחר שעברתי לגור - אפילו הרחיקתי לכת עד כדי לתכנן אותו ולקנות את החומרים. זה היה לפני שנה וחצי. אז עכשיו יש לי דיקט וקצף מרופד בערום בחדר השינה השני. החברים והמשפחה שלי אוהבים לשאול כיצד מתנהל הפרויקט, מכיוון שברור שהוא לא הולך רחוק מאוד ואני זוכה להסביר את זה בפני אורחים חדשים.
הפינוק הגדול ביותר: התקשיתי למצוא ספה שאהבתי. זה היה אחד הרהיטים הראשונים שקניתי, ולא הייתי בטוח איך שאר החדר ייראה. בסופו של דבר מצאתי ספה שמצא חן בעיניי ובד שמצא חן בעיניי, אבל כמובן שהספה שרציתי לא הגיעה בבד ההוא ולכן הייתי חייבת להזמין אותה מיוחדת. זו הייתה הרכישה הגדולה הראשונה שלי ובהחלט הפינוק הכי גדול שלי.
העצה הטובה ביותר: כשעברתי לגור כמעט ולא היו לי רהיטים, החלטתי לחכות עד שמצאתי את החלקים הנכונים ולא לנסות פשוט למלא את החלל כי הייתי זקוק לספה, לשולחן או למנורה. לקח קצת יותר זמן עד שהמקום יהיה מרוהט, אבל אני חושב שזה מרגיש יותר כמו הבית שלי בדרך זו.
מקורות חלום: Eskayel, Timorous Beasties, Alessi, Tord Boontje, Emery et Cie, שנעשו בעיצוב, Mothology, שטוח שפתיים, ibride, העתיד מושלם.