מי כבר איבד מומנטום בכמה משערי 2021 שלהם? אם הרמת את ידך (אני עשיתי זאת), אל תתייאש מדי. זה טבעי לקבל אנרגיה לשנה החדשה. אבל זה גם בסדר אם ההרגלים החדשים האלה נופלים על דרך הדרך בפברואר. זה לא כישלון, זה למידה.
התחלתי את ינואר עם המספר המרבי של ההרגלים שיכולתי להתאים למסך אחד שלי פסים אפליקציה - דברים כמו טיול לילי עם בעלי, השתתפות ב 30 יום של יוגה עם אדריאן, קורא 10 עמודים של הספר שלי שלוש פעמים ביום, ועון בשעון של לפחות 6,000 צעדים ב- Apple Watch שלי. וכן, שברתי את רוב הפסים האלה - אבל לא את כולם!
הרעיון של שמירה על רצף הוא סוג אחד של תגמול עליו דן ג'יימס קליר בספרו "הרגלים אטומיים. ” אני כל כך שמח שקראתי את זה לקראת סוף השנה שעברה כי זה נתן לי כל כך הרבה כלים לעצור הרגלים רעים ולבסס חדשים. בנוסף למעקב אחר פסים לבניית הרגלים (המוטיבציה הנפשית לרצות לשמור על רצף עובד כל כך טוב עבורי), טקטיקה אחרת שלמדתי מהספר הייתה לכוון להגשים אלמנט זעיר אחד בכל פעם של ההרגל שאתה רוצה לִבנוֹת.
על ידי התחלה סופר קטנה - ביצוע בדיוק את החלק הראשון של הרגל שאתה רוצה ליצור - אתה הגדירו לעצמכם עקביות. זה מה ששומר על הרגל חדש. אם הצעד הראשון הזה קשה מדי, תדע שלא תוכל לשמור על ההרגל; אם זה קל, אתה בונה את שריר כוח הרצון שלך יכול להוסיף לאט לאט לתהליך שמרכיב את ההרגל המלא שאתה שואף לבנות.
כדי לבחור את הצעד הראשון שלך, חשוב על התמונה הגדולה יותר, על כל ההרגל שאתה רוצה להתחיל. ברור אומר שזה יותר פרודוקטיבי למסגר הרגל מבחינת הזהות שלך לעומת המשימה עצמה. למשל, במקום לומר שאתה רוצה לעשות יוגה כל יום, אמור לעצמך שאתה רוצה להיות אדם שעושה יוגה כל יום.
ברגע שאתה מחליט באיזה הרגל אתה רוצה לשים את המבט, הקטן אותו לשלב ראשון אחד (ככל שהוא קטן יותר) והתחייב לבצע צעד אחד זה באופן קבוע. זהו זה. הקסם הוא בשבירת האינרציה - החסימה הנפשית שמונעת ממך לזרוק את עצמך להרגל החדש שלך. ראה לאן לקחת את הצעד הקטן הראשון שלך שוב ושוב ושוב.
זכרו: מדובר בשיפור ולא בשלמות. בכל שבוע תוכלו לבחור לעבוד על המטלה ששלחנו לכם, או להתמודד עם פרויקט אחר שהתכוונתם להגיע אליו. זה גם בסדר לגמרי לדלג על סוף שבוע אם אתה עסוק או לא מרגיש את המשימה.
שפרה קומביטיס
תוֹרֵם
עם חמישה ילדים, שפרה לומדת דבר או שניים כיצד לשמור על מאורגן למדי בית נקי למדי עם לב אסיר תודה באופן שמשאיר הרבה זמן לאנשים החשובים רוב. שפרה גדלה בסן פרנסיסקו, אך זכתה להעריך את חיי העיירה הקטנים יותר בטלהאסי, פלורידה, שכעת היא מכנה ביתה. היא כותבת במקצועיות כבר עשרים שנה והיא אוהבת צילומי סגנון חיים, שמירת זיכרון, גינון, קריאה ולנסוע לחוף עם בעלה וילדיה.