שֵׁם: מימי והארפר
מקום: נאשוויל, טנסי
גודל: 2,300 רגל מרובע
שנים חיו ב: בבעלותו 5 וחצי שנים
מימי היא ילידת נאשוויל שגדלה בגבולות העיר ובחווה מחוץ לעיר. כעת היא גרה בבית משלה - חלל שמצליח להיות בו זמנית רגוע, נוח, תוסס ואקלקטי. אהבתה לאמנות נראית בכל חדר בבית דרך קירות גלריה או יצירות עצמאיות, והדגש השווה שלה על ירושה משפחתית ועתיקות מפגין תשוקה להיסטוריה. מימי עבדה קשה כדי לטפח מרחב שמזמין אנשים לקפוץ או להישאר זמן מה.
מימי רכשה את הבית הזה והשקיעה הרבה זמן ולב כדי להפוך אותו לשלה. היא מתבדחת שכל הבית הוא עשה זאת בעצמך. היא הייתה מאוד פעילה בשיפוצים וסייעה בכל דבר, מהתקנת משטחים ועד הנחת אריחים בשירותי האורחים. מימי בנתה את המראה בחדר האוכל שלה באמצעות שיבולים ישנים. היא רצתה נדנדה חיצונית למרפסת ספה - אז היא בנתה אחת! עם הידיים שלה על גישה וגישה עשה זאת בעצמך, הבית מרגיש אותנטי שלה.
ביתה מלא בירושה ועתיקות שהיו במשפחתה במשך דורות. הקירות מלאים ביצירות אמנות שנעשו על ידי חברים ובני משפחה והמשטחים מאוצרים עם חפצי נוי אישיים המוסיפים קסם ותככים לבית. מימי גאה מאוד בחלל שיצרה ומסיבה טובה - הבית שלה מלא חיים ואנרגיה.
הסגנון שלי: מסורתי עם שילוב אקלקטי, כפרי. אני אוהב ללכת למכירת נכסים ולשווקי פשפשים ולהכין משהו בעצמי. לפרויקטים פשוטים יכולה להיות השפעה גדולה, כמו שחזור כיסא ישן או שימוש בעץ משוחזר למשטח שולחן. אני אוהב שפע - מילה שאמא של חברתי משתמשת הרבה כשהיא מדברת על הבית שלה. במקום נקי ופשוט, אני מעדיף חפצי נוי וקירות גלריה בכל פינה. לכל דבר בבית שלי יש סיפור. אמא שלי הייתה אמנית עם טעם מאוד אקלקטי, וירשתי הרבה מהאמנות והעתיקות שלה. ניסיתי לערבב את ממצאי שוק הפשפשים ורכישות נוספות של היום עם היצירות שלה בתקווה ליצור חללים נוחים ומסבירי פנים.
הַשׁרָאָה: הבית של חברתי סלסט ריד בצ'ירוקי פארק. בכל פעם שאני הולך לביתה אני מנסה לספוג את הוויברציות והסגנון החיוביים שלה על ידי אוסמוזה. היא משלבת ללא מאמץ אלמנטים עיצוביים קלאסיים, נוחים וייחודיים כדי ליצור חללים בעלי משיכה אוניברסלית. חברתי הטובה גרייסי וכטלר היא מעצבת פנים מקומית שגם אני מעריכה אותה. היא היועצת המהימנה שלי כשאני מבולבל מאתגר עיצובי.
אלמנט אהוב: אני לא יכול לחשוב על רק אחד, אבל אני אוהב שהבית סימטרי. לשמחתי יש לי הרבה חלונות גדולים, שמאפשרים אור טבעי. זה גורם לבית להרגיש פתוח ומסביר פנים. החברים שלי מתבדחים שלבית שלי יש דלת מסתובבת, ואני אצטרך להסכים. אני אוהב שהם מרגישים בנוח לקפוץ פנימה. בבית יש חדרים מבוססים ואינו עומד בעיצוב הפורמט הפתוח יותר שאנו רואים היום הרבה. אני חושב שהבית זורם היטב מחדר לחדר ועדיין מרגיש די פתוח. הוא נבנה בשנות ה-30, בנוי בצורה מוצקה ובגודל צנוע, שתי תכונות שאני מאוד מעריך.
האתגר הכי גדול: עומס יתר. ירשתי כל כך הרבה "אוצרות" קטנים מסבי וסבתי, מההורים והחברים שלי, ואני חייבת להתאפק מלהוציא את כולם!
מה חברים אומרים: אני חושב שהם חושבים על הבית שלי כעל קוטג' נעים ומסביר פנים עם אנרגיה טובה. אני אוהב לארח מסיבות מכל סוג - גדולות או קטנות, יום הולדת או מקלחת לתינוק. הבית של אמא שלי היה מקום עבור אחותי, אחי ואני לארח כל הזמן ולהסתובב עם חברים, ואני חושב שכולנו ירשנו ממנה את הגן הזה.
המבוכה הכי גדולה: פעם הייתה החצר האחורית - זה יותר טוב עכשיו, אבל הייתי אומר שזה עדיין מה שהייתי רוצה לעבוד עליו הכי הרבה.
עשה זאת בעצמך הכי גאה: כל הבית? אני צוחק, אבל עשיתי די הרבה בעצמי ורשימת ה-DIY מרגישה די אינסופית. במבט לאחור - יכולתי לבצע יותר מיקור חוץ ולעשות את זה בצורה מקצועית בפעם הראשונה. נדנדת המרפסת במיטת היום שלי היא ה-DIY האחרונה שלי - תמיד רציתי אחת והרגשתי מספיק השראה לעשות את זה בעצמי לפני כמה שבועות. רציתי גם מראה שמש ולא הצלחתי למצוא משהו שאהבתי, אז לקחתי חבורה של שימס ובניתי אחד.
הפינוק הגדול ביותר: מה שהייתי מתפנק עליו, יש לי עשה זאת בעצמך. קשה למצוא נדנדות מותאמות אישית למיטת יום ומראות שמש! עשיתי טיפולי חלונות בהתאמה אישית בכל הבית שהייתי ממש מרוצה מהם.
ג'וליה סטיל
תוֹרֵם
ג'וליה היא צלמת ופרופסור עצמאית המתגוררת בנאשוויל, טנסי. היא נהנית לבלות עם כלב הציד שלה בן העשר, לצאת לטיולים עם בעלה ולרכב על אופניים למרחקים ארוכים מאוד.