אנו בוחרים מוצרים אלה באופן עצמאי - אם אתה קונה מאחד הקישורים שלנו, אנו עשויים להרוויח עמלה.
כשיצאתי להשלים את ההחלטה שלי לוותר על סוכר לחודש ינואר, חלק ממני חשבתי שזה הולך להיות קל. חותך סוכר? אין בעיה. עשיתי את זה פעם אחת ויכולתי לעשות את זה שוב. חשבתי גם שעד סוף עונת החגים, הייתי כל כך רווי בסוכר שהרעיון של אוכל ממותק יתר לא היה נשמע כל כך טוב והייתי יכול להשתמש בסלידה הזו כדי לקפוץ להתחיל את ההפסקה הזו שלי קבוצת האוכל האהובה.
גיליתי מהר מאוד שני דברים שעובדים נגדי. ראשית, שרק בגלל שזה כבר לא בערב הסילבסטר, זה לא אומר שעדיין אין לי ערימות של פינוקים ברשותי. ושנית, יתכן והיה סלסול החג שלי מאכיל את המפלצת. למרות שההתקפה הראשונית הזו לחופש הסוכר הייתה אתגר, אני מתחיל לחשוב שאולי זה היה שווה את זה.
אני יושבת מעבר לשולחן מבעלי ובן דודי בארוחת הבוקר כשהם עוברים כלאחר יד בכל הדרכים בהן אוכל להגניב סוכר לתזונה שלי. "אז אתה לא יכול להוסיף סוכר לארוחה שלך," בן דודי אומר. "אבל מה אם הארוחה שלך היא למעשה רק חלת דבש?"
אני צוחקת, אבל כשאני מארזת באבל את עוגיות החג שנשארות ומכניסה אותן למקפיא (יתכן או שאינני משתמש בהן כתמריץ נוסף. בואו נגיד ונדע איפה אהיה ב -1 בפברואר.) אני חלקים שווים ונרגשים לראות מה התגמולים שבאמצעות התרחקות מהשן המתוקה שלי וחוששים מההחלטה הזו.
אני מאוד גאה בעצמי במשך יום ללא סוכר (אני יכולה לעשות את זה!) עד שאגיע לקו התשלום במכולת, ובמבטו סוכריות לימון שהונחו ממש בגובה העיניים, מבינות את כל הנענע הטבעיות, הכימיות החופשיות שיצאתי להן אחרי ארוחת הצהריים, עשויות כנראה כולן סוכר. אני מוציא אותם מארנקי כשאני חוזר הביתה ומשתדל לא להבריח את עצמי. אני בטוח שזו לא תהיה הטעות האחרונה שעשיתי החודש, וגורם לעצמי להרגיש רע בעניין זה לגמרי מעבר לעניין. ככל הנראה כוח ההרגל יציג אתגר לא פחות מאשר תשוקות.
אני רואה תמונה של ספל שוקולד חם באינסטגרם וכל מה שאני יכול לחשוב עליו במשך 15 הדקות הבאות הוא איך יפה המרשמלו נראו והאם הייתי צריך להרשות לעצמי לצרוך דבש ומייפל סירופ. אני גם מותש... שלדעתי זה גמילה מסוכר שמגביה את הראש המכוער.
העור שלי (שהיה בעייתי באופן יוצא דופן לאחרונה) נראה ברור יותר ואני מוכן לתת היעדר אשראי סוכרים מעודן, אבל אני בהחלט הולך לפקוח עין על הדברים.
אני תופס את עצמי בוחן את בקבוק הדבש שעל הדלפק שלי אז אני תוחב אותו לארון ומכחיש מחשבות על אכילתו בכף. קיוויתי שהתשוקות שלי ייעלמו כעת (24 הימים האחרונים היו ללא תאווה נפלאה) אבל נראה שזה לא המקרה. אני מסתפק באכילת קערת מנדרינות כחטיף אחר הצהריים ומבטיח לעצמי ספל תה היביסקוס או סיידר מתובל לקינוח.
זה יום ההולדת של בעלי אז אני צופה בו אוכל עוגת מיני צרורות. הוא נותן לי להריח את זה, וזה אולי החלק הכי מוזר בשבוע שלי עד עכשיו, אבל זה גם מריח מדהים אז זה סוג שווה את זה?
אחרי שנמנם של יום בעבודה, אני מוכן לקפוץ ראש מעל העגלה. זה מוביל אותי לספה שלי, שם אני אוכל מנגו מיובש ומהרהר על התלות הרגשית שלי בסוכר. בדרך כלל בסוף יום מחוספס, עקבתי אחרי ארוחת ערב מצפונית למחצה עם כוסות חמאת בוטנים שוקולד מריר או חצי ליטר גלידה. הפיתוי הוא שם, אבל אני יודע שבסופו של דבר זה לא יהיה שווה את זה. אני עדיין אוכל יותר מדי מנגו מיובש וממשיך להעריך אם אני מכור רגשית ופיזית לסוכר.
למרות שלכאורה מפלס האנרגיה שלי התיישר - אני לא מרגיש שנדרסתי עם משאית בבקרים כמו שהייתי בימים הראשונים, ולמעשה אני מתעורר כמה דקות לפני שהאזעקה שלי נכבה הבוקר - אני לא מרגיש גדול. יכול להיות שהקור נראה שמסתובב במשרדי, או שזה יכול להיות שקית המנגו היבשה בגודל Costco שאני כנראה מנסה לצרוך בזמן שיא. לרוב, האתגר הזה ללא סוכר הביא לאכילה נקייה יותר מכל, אבל אולי הגיע הזמן לבדוק מקרוב את כל הפירות שאני מוסיפה לתזונה שלי ולהחליף אותם בירקות.
אני ובעלי מבלים את הערב שלנו עם כמה חברים. מתוך מחשבה שאני אצטרך להתמודד עם עצמי בחזית נטולת הסוכר, אני מתכנן קדימה ואארוז טעם אהוב של קומבוצ'ה. (הנה כמה מחשבות על האם קומבוצ'ה יכולה או לא באמת להיחשב ללא סוכר.)
אנחנו מתכננים לאכול ארוחת ערב עם הוריי הערב. הצלחתי איכשהו להימנע מאכילה במשך כמעט שבועיים במאמץ לקבל טיפול טוב יותר בנעשה בתוך גופי, ובעוד אני מצפה לארוחה אני גם מנסה להזכיר לעצמי להושיט מעט חן... עצמי. לפעמים אני מוצא את עצמי חושב על האתגר הזה כתחרות בפועל -עד כמה אני יכול לעמוד בכללי ללא סוכר לחודש זה? אבל זה אומר שאני גם מוכן לראות את עצמי ככישלון או מפסיד כשאני עושה טעות או החלטה גרועה.
אני מרגיש נהדר אבל גם סוג של כמו שאני רוצה לאכול עוגיית שוקולד צ'יפס ברגע זה. אבל אני כבר רואה שינויים קטנים, ועברו רק שבועיים! העור שלי בהיר יותר, רמות האנרגיה שלי מאוזנות יותר ואני למעשה מגביל את כל הצעות ההגשה המסורתיות לפירות וירקות. שייקים ירוקים ואני די הדוק בימים האחרונים.
בהחלט, עשיתי טעויות, כמו לנקב ללא מחשבה נענע נשימה ולגלות שללחם ללא גלוטן החביב עלי אין אחד כי אם שני מקורות להוסיף ממתיק (סירופ קנים) ו סירופ טפיוקה - מה נותן?). אבל בסך הכל, אני עושה את זה! וזה מרגיש די טוב.
יש לי כמה אתגרים שעולים, כמו טיול עבודה בו אני אסע לשלושה ימים ואוכל בחוץ (וסיכון להסתיר כתוצאה מכך, לעתים קרובות יותר, אבל אני מרגיש שאני מסתדר באורח החיים הזה ללא סוכר ומקים כמה הרגלים (בסדר, מנסה לבסס כמה הרגלים) בכדי לשמור על ייעודיי למתוקים. שני הטריקים הכי טובים שלי כרגע? שותה טונה של מים ואכלת ספל תה צמחים נטול קפאין לאחר הארוחה כדי לתת לעצמי מה לעשות חוץ מהישג יד אל אותו חפיסת שוקולד שהוחבאה בחלק האחורי של המזווה. (זה הוא המועדף עלי.) אני גם מתכנן לנסות כמהין הגמילה האלה לתגמל את עצמי מלהגיע לחצי הדרך בלי שום החלקות גדולות.